Na łąkach Puszczy Solskiej szarogęszą się gęgawy, żurawie, skowronki i czajki. Jest głośno i wesoło. Ale nie tylko ptaki "poczuły" wiosnę! W tabunie koników polskich, Lubelskiego Towarzystwa Ornitologicznego doczekaliśmy się pierwszych wiosennych wyźrebień. Na świat przyszły 2 klaczki i ogierek. Nasi podopieczni są zdrowi, bardzo ciekawscy i niesfornie brykają po pastwisku. Kolejne źrebaki w drodze.

​Choć w kalendarzu jeszcze zima, to w powietrzu zaczyna się już unosić zapach wiosny. Za oknem ciągną klucze gęsi i żurawi, a na polach pojawiły się pierwsze skowronki. 

Czas więc najwyższy zakasać rękawy i wziąć się do roboty, by nie przegapić bardzo istotnego, dla wygrzewających się jeszcze w Afrykańskim słońcu dubeltów, momentu. To właśnie teraz, pojawiające się opady deszczu i śniegu pozwalają na zgromadzenie w ich siedliskach odpowiedniej ilości wody. O tym, jak odpowiednie uwilgotnienie siedlisk jest ważne dla "naszych podopiecznych" mówią wyniki badań przeprowadzonych przez zespół naszych koleżanek i kolgów w składzie: Marta Witkowska, Pavel Pinchuk, Włodzimierz Meissner, Natalia Karlionova & Zuzanna Marynkiewicz.

Prace badawcze, które prowadzili Oni na obszarach zalewowych Prypeci, wykazały istotny wpływ poziomu wody na kondycję samców dubeltów, które w okresie toków każdej nocy tracą bardzo dużo energii. Aby zregenerować siły, ptaki muszą mieć dostęp do najbardziej zasobnych w pokarm żerowisk. Jako że głównym pożywieniem dubeltów są dżdżownice, a te z kolei w glebach uwilgotnionych występują na mniejszej głębokości ( w zasięgu ptasich dziobów) - odpowiedni poziom wody w otoczeniu tokowisk jest bardzo istotą cechą dobrego siedliska.


Bogatsi o własne doświadczenia i wiedzę pochodząca z badań przeprowadzonych przez koleżanki i kolegów, z jeszcze większym zapałem zabraliśmy się do pracy. Jak co roku ekipa ruszyła w teren, by odpowiednio zabezpieczyć urządzenia piętrzące. Zastawki doskonale spełniają już swoje role i gromadzą wodę, która pozwoli stworzyć optymalne warunki dla dubeltów powracających z zimowisk na żerowiska i tokowiska, a także stworzyć barierę dla naziemnych drapieżników, stanowiących zagrożenie dla ptaków.
Wyniki wspomnianych badań można znaleźć pod adresem: https://link.springer.com/article/10.1007/s10336-022-01966-5

 ​
   „Podejmij działania dla ochrony ludzi i przyrody!” to hasło tegorocznego Światowego Dnia Mokradeł. Jest to wezwanie do podjęcia działań na szeroka skalę, od kapitału finansowego i ludzkiego po polityczny, aby skutecznie chronić światowe tereny podmokłe przed zniknięciem i skutecznie przywrócić te, które do tej pory zostały zdegradowane.

​   Tereny podmokłe należą do ekosystemów najbardziej zagrożonych na ziemi. Mokradła znikają trzy razy szybciej niż lasy. W ciągu zaledwie 50 lat — od 1970 r. — 35% światowych terenów podmokłych zostało utraconych. Wpływ na to ma głównie działalność ludzka, która obejmuje działania takie jak: osuszanie i zasypywanie, zanieczyszczanie, nadmierną eksploatację oraz zmiana klimatu.

​  Jednym z głównych celów projektu ochrony dubelta LIFE17 NAT/PL/000015 jest poprawa warunków hydrologicznych na obszarach mokradłowych, na których projekt ten jest realizowany. Skorzystają na tym nie tylko dubelty, ale i szereg zagrożonych gatunków roślin i zwierząt, w tym notujące w ostatnich latach gwałtowny spadek gatunki ptaków siewkowych.