Dubelt jest gatunkiem gniazdującym w Palearktyce Zachodniej. W obrębie areału jego występowania wyróżniono dwa ekotypy różniące się zarówno morfologicznie (Kålås i in. 1997a) jak i genetycznie (Ekblom i in. 2004). Traktowany jest jednak jako gatunek monotypowy. Populacja zachodnia występuje w Skandynawii i gniazduje powyżej górnej granicy lasu. Druga zaś, zwana wschodnią, zasiedla obszary nizinne od Polski wschodniej - stanowiące południowo-zachodnią granicę areału występowania - przez Ukrainę, Białoruś oraz kraje nadbałtyckie po Rosję. Przyjmuje się, że wschodnią granicę areału występowania dubelta wyznacza rzeka Jenisej (Kålås i in. 1997b). Zimuje w Afryce od Sahelu po strefę równikową (Cramp i Simmons 1983). Zasięg występowania populacji lęgowej dubelta przedstawiono poniżej (Rys. 1).

Światowa populacja dubelta szacowana jest na 80-660 tys. dorosłych osobników, z czego najwięcej gniazduje w Rosji – 150-250 tys. samców (Birdlife International 2016). W Europie najliczniej wstępuje w Rosji (50 000 – 120 000 s.), w Norwegii (13 500 s.) i Szwecji (1 800 s.) oraz na Białorusi (4 600-6 000 s.). W krajach Unii Europejskiej jego liczebność ocenia się jedynie na ok. 3100 - 3600 samców, co odzwierciedla status jego zagrożenia – VU, narażony. Liczebność dubelta w Polsce szacowana jest na 400-550 samców (Chodkiewicz i in. 2015) co stanowi ok. 15% populacji Unii Europejskiej. Uwzględniając spadkowy trend w większości krajów w których występuje oraz nieaktualność niektórych szacunków, rzeczywista liczebność bliższa jest dolnej granicy podanych wartości (Tab. 1). Ze względu na to, że Polska jest jednym z ważniejszych krajów gniazdowania dubelta na terenie Unii Europejskiej, zobligowana jest ona do wzięcia większej odpowiedzialności za zachowanie właściwego stanu ochrony populacji dubelta.

Rys. 1. Zasięg występowania lęgowej populacji dubelta Gallinago media (granice wg Birdlife International 2015).

Tab. 1. Liczebność i trendy zmian liczebności lęgowej populacji dubelta w krajach występowania.