Dubelt jest gatunkiem gniazdującym w Palearktyce Zachodniej. W obrębie areału jego występowania wyróżniono dwa ekotypy różniące się zarówno morfologicznie (Kålås i in. 1997a) jak i genetycznie (Ekblom i in. 2004). Traktowany jest jednak jako gatunek monotypowy. Populacja zachodnia występuje w Skandynawii i gniazduje powyżej górnej granicy lasu. Druga zaś, zwana wschodnią, zasiedla obszary nizinne od Polski wschodniej - stanowiące południowo-zachodnią granicę areału występowania - przez Ukrainę, Białoruś oraz kraje nadbałtyckie po Rosję. Przyjmuje się, że wschodnią granicę areału występowania dubelta wyznacza rzeka Jenisej (Kålås i in. 1997b). Zimuje w Afryce od Sahelu po strefę równikową (Cramp i Simmons 1983). Zasięg występowania populacji lęgowej dubelta przedstawiono poniżej (Rys. 1).
Światowa populacja dubelta szacowana jest na 80-660 tys. dorosłych osobników, z czego najwięcej gniazduje w Rosji – 150-250 tys. samców (Birdlife International 2016). W Europie najliczniej wstępuje w Rosji (50 000 – 120 000 s.), w Norwegii (13 500 s.) i Szwecji (1 800 s.) oraz na Białorusi (4 600-6 000 s.). W krajach Unii Europejskiej jego liczebność ocenia się jedynie na ok. 3100 - 3600 samców, co odzwierciedla status jego zagrożenia – VU, narażony. Liczebność dubelta w Polsce szacowana jest na 400-550 samców (Chodkiewicz i in. 2015) co stanowi ok. 15% populacji Unii Europejskiej. Uwzględniając spadkowy trend w większości krajów w których występuje oraz nieaktualność niektórych szacunków, rzeczywista liczebność bliższa jest dolnej granicy podanych wartości (Tab. 1). Ze względu na to, że Polska jest jednym z ważniejszych krajów gniazdowania dubelta na terenie Unii Europejskiej, zobligowana jest ona do wzięcia większej odpowiedzialności za zachowanie właściwego stanu ochrony populacji dubelta. |