Dubelt jest jednym z najbardziej zagrożonych ptaków siewkowych w Polsce.

Jego ochrona wymaga długoterminowej strategii i odbywa się na wielu płaszczyznach, np. poprzez programy rolno-środowiskowe, lub docelowe projekty. Światowa populacja dubelta szacowana jest na 80-660 tys. dorosłych osobników, z czego najwięcej gniazduje w Rosji – 150-250 tys. samców (Birdlife International 2016). W Europie najliczniej wstępuje w Rosji (50 000 – 120 000 s.), w Norwegii (13 500 s.) i Szwecji (1 800 s.) oraz na Białorusi (4 600-6 000 s.). W krajach Unii Europejskiej jego liczebność ocenia się jedynie na ok. 3100 - 3600 samców, co odzwierciedla status jego zagrożenia – VU, narażony. Liczebność dubelta w Polsce szacowana jest na 400-550 samców (Chodkiewicz i in. 2015) co stanowi ok. 15% populacji Unii Europejskiej.
Większość stanowisk dubelta usytuowana jest w obrębie obszarów Natura 2000 i parków narodowych, jednakże jego populacja wykazuje trendy spadkowe, co świadczy o potrzebie ukierunkowanej ochrony czynnej, a ta wymaga nakładów finansowych i koordynacji. Ze względu na to, że Polska jest jednym z ważniejszych krajów gniazdowania dubelta na terenie Unii Europejskiej, zobligowana jest do wzięcia większej odpowiedzialności za zachowanie właściwego stanu ochrony populacji dubelta. W odpowiedzi na drastyczny spadek populacji gatunku, powstał Krajowy Program Ochrony Dubelta w Polsce, zatwierdzony przez Ministerstwo Środowiska w 2017 roku.
​